Strach

Nadal boję się burz…
Uciekam gdy mnie gonią…
I nie mam odwagi by chwycić za nóż…
Mam już dosyć ludzi, którzy mnie bronią!
Chcę odejść od nich, od świata, od prawdy…
Mam dosyć zawiści, złości, pogardy…
Raz kochałam, o raz za dużo.
Pamiętam z tej miłości każdy szczegół,
Pamiętam uczucia bez żadnych reguł…
Pamiętam… A pragnę zapomnieć
Już nie chcę w nierealnym świecie tkwić…
Boże już nie chcę tu być!!!
Tak -moim marzeniem jest odejść…
Nie jestem potrzebna
I tego jednego jestem pewna!
Nie dasz mi umrzeć w bólu
Nie dasz mi żyć w szczęściu
I nie dasz myśleć o odejściu
Boże powiedz czemu zabraniasz
Boże czemu do refleksji skłaniasz?
Boże chociaż w jednym mi pomóż
Zabierz mnie tam gdzie tysiące spokojnych dusz…

autor

=malutka=*

Dodano: 2006-08-02 18:35:42

Ten wiersz przeczytano 505 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie