Strach przed tym słowem

Otwieram drzwi,
wypływam, by dosięgnąć szczytu,
lecz zbyt wiele w sobie mam milczenia,
nie usłyszysz mnie,
żadne ze słów nie zdradzi mojego pragnienia,
wśród oceanu łez i kropli zachwytu,
milczeniem owinięta znikam bez wątpienia,
i ulotna się staję jak sen z nadejściem świtu,
w chwili przebudzenia.

Zatrzymuję się,
ogarnia mnie zwątpienie,
że może zbyt trudna jest droga do celu,
nie zrozumiesz mnie,
zbyt długo żyłam w kręgu swoich miejsc niewielu,
by uwierzyć, że spełni się moje marzenie,
w pustce samotności, w ciemności tunelu,
nie widziałam gwiazd i słońca, aż nadeszło wybawienie,
wśród udręki dni tak wielu.

Nie wyciągam po nic ręki,
nic się więc nie zmieni,
bo ten strach dziwny w sobie mnie skrywa,
nie przekonasz mnie,
chcę, lecz nie mogę powiedzieć jak się on nazywa,
co się we mnie tli, co się skrzy wśród cieni,
tajemniczość wszystko skrzętnie zakrywa,
i tych słów nie wypowiem, choć ich piękność tak się mieni,
i jest tak szczera i prawdziwa.

Nie wypowiem tych słów,
co dla Ciebie wartość tak niewielką mają,
lecz choć serce z bólu pęka,
pośród tych stoję, co naprawdę kochają.

autor

i.g.

Dodano: 2008-04-27 10:36:06

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie