Strata

Sekunda – wiecznością.
Słowa – strzałami.
Wiadomość – śmiercią.
Nadciąga nicość i puka do twych drzwi.

Nie możesz uwierzyć.
Spada jak gromem.
On nie żyje.
On nie wróci.

W pierwszej chwili
Nic nie czujesz.
Potem powoli nadchodzi chłód.
Gdy minie chwil kilka
Zrozumiesz.
To nie mróz tak pali -
To strach.
To pustka.
To samotność.

Łzy wypalają świeże ścieżki na duszy.
Żadna z tych blizn nigdy nie zasklepi się do końca.

Prosisz o cud i padasz na kolana
- Przygnieciona niewyobrażalnym ciężarem tęsknoty.

Dalej nie ma już nic
Prócz kropel
Zraszających twe policzki.
Nic!
Prócz błahej sekundy -
Która jest resztą twojego życia.

autor

Kate Silver

Napisany: 2008-08-23 Dodano: 2005-11-30 13:25:37

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie