Studnia..

Studnia bez dna..
O ścianach:
Chropowatych jak kora drzewa,
Czerwonych jak cegła,
Miękkich i porowatych jak gąbka.


W które wsiąkły i tam się ukryły
Krwią nasycone wartości niechciane,
Już zapomniane..


Gdy spojrzysz w światło tej studni,
W sam jej środek
Ujrzysz tylko część prawdy
To Ci niewiele powie.


To, co ważne znikło gdzieś..
W bezkresie jej pojemności
Kiedyś było przyczyną radości
Teraz jest słabości.


Jest wielka i przestronna
Jak ogromna może być prawda o nas!
To dusza strwożona..

autor

lilia wodna

Dodano: 2007-05-21 18:17:00

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie