Świat I Rzeka
Dawno zgubiłeś swą drogę życia.
Gdzieś zagubiłeś miłości ślad.
Nie chcesz już dzisiaj wyjść z tego
ukrycia.
Zamknięty na podły szary ten świat.
Bo cóż cię teraz tam na nim czeka?
Całkiem zwyczajny ponury czas.
Życie przepływa jak rwąca rzeka.
Całkiem bliziutko, tuż obok nas.
Na nic nadzieja, na nic marzenia.
Wciąż idziesz sam do przodu drogą.
W życiu unikasz ludzi spojrzenia
Bo ludzie patrząc też ranić mogą.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.