Świecie mój
Niewinna stokrotko co w trawie się
bielisz
skąd dobierasz siły by rosnąć przy
lesie,
ciężki trzewik losu przygniótł cię do
ziemi
ty nadziei pełna znowu się podniesiesz.
W moim ludzkim świecie zabrakło miłości,
człowiek do drugiego gdzieś na wojnie
strzela,
biedny chce swobody i niezależności,
bogaty wśród ropy szuka przyjaciela.
W twoim lesie kwiatku, niewielkie są
zmiany
ptaki koncert dają, borsuk śpi z
zającem,
jeleń jest jeleniem, a sarny - sarnami
świerk zawsze żywicą ma igły pachnące.
U nas wkoło pycha - uczucie
zdradzieckie-
moim światem rządzą polityczne świty,
kiedy zginie biedny płacze matka z
dzieckiem,
a jeśli bogaty - płaczą satelity.
Komentarze (22)
smutno...ale prawdziwie...
Super i nie chwale bo Ty mnie chwalisz ,ale naprawde
jestem zachwycona Twoim wierszem i tym ze w tak
pieknych slowach mozna przedstawic tak wiele madrych
mysli.Ta wizja dzisiejszego swiata na tle tej malej
stokrotki bardzo obrazowo oddaje to co chcesz
przekazac czytelnikowi.
Wiersz odaje całą prawdę o współczesnym świecie...jest
bardzo piękny..
hmm...w przyrodzie bez zmian ,za to świat diametralnie
się zmienił ..wymowna jest puenta wiersza
wiele prawdy w wierszu - na czasie bo świat
przesiąknięty złem - świetnie oddana otaczajaca nas
rzeczywistość
ciekawy ten wiersz o głębokim przesłaniu, choć na
pierwszy rzut oka wydaje się, że jest banalny. To
błąd. W tym utworze trzeba szukać sensów bardzo
głęboko.
vov... ekonomistko - ekonomistka się zachwyca ( też
nią jestem!) wspaniały wiersz i tak wiele wyważonej
prawdy o życiu... niby przy małej stokrotce....
pod pozorem swobodnej rozmowy (bardziej monologu)
wprowadzasz czytlenika w poważne problemy. Podoba mi
się to, że nie jest to ukazanie rzeczywistości w
sposób nazbyt dosłowny, bo to psuje wiersz... Podoba
mi się...
Najniewinniejszy z kwiatków w wierszu występuje jako
słuchacz prawdy ,którą obecnie dyktuje nam
ciężkie,niespokojne życie.Wojna w Gruzji porusza
wszystkie serca.W przyrodzie jest inaczej i powinniśmy
z niej brać przykład.Wiersz
rymowany,dwunastozgłoskowy.Temat jak najbardziej na
czasie.
Dobrze, że przyroda chociaż się nie zmienia. Wiersz z
dobry przekazem.
bardzo trafne spostrzeżenia i super wykonanie...
Piękny i prawdziwy wiersz,czasem chciało by się być
taką stokrotką,żyć przy lesie w ciszy,spokoju.Ale
cóż,człowiekiem dane jest być...My też jeśli by tylko
wszyscy chcieli, zmienili byśmy nasz świat na
piękniejszy...
Bardzo dobrze oddana rzeczywistość.Trzeba to umieć-Ty
to potrafisz.
Ładnie w swoim wierszu odniosłeś świat roślin i
zwierząt da świata ludzi. Gratuluję pomysłu i
wykonania.
Same mądrości. Bardzo fajnie.