Świerszcz i Szum

Siedzi Świerszcz na trawie i stroi skrzypeczki, będzie grał koncercik z Szumem małej rzeczki, która środkiem lasu dość szybko pomyka i zbliża swe wody do strugi strumyka.

- Graj nuty wolniutko - Świerszcz do Szumu gada, a ten szmerem cichym tak mu odpowiada:

- Zagram tak jak Woda moja mi pozwoli, lecz wiem, że szum głośny ona raczej woli.

- Baba ci dyktuje, jak masz grać melodie, to zakrawa chłopie na straszną parodię. Moja baba za grę mnie po plecach gładzi i do łóżka czule jak kotka prowadzi.

- Ty bez swojej baby możesz grać koncerty, dla mnie taki wyczyn jest wprost niepojęty. Razem z moją Wodą melodię tworzymy i żywot od wieków swój wspólnie toczymy.

- Więc rytmy w melodii Woda kontroluje i tym samym życie twoje kierunkuje.
Każdy dźwięk najmniejszy zależy od Wody, czy spadnie na kamień czy kawałek kłody?

- Taki los dostałem w darze od natury, nie są to dla Szmeru nie do przejścia mury. Ty masz swoje skrzypce, ja mam swoją Wodę, ale sam podumaj, czy też w niepogodę, zagrasz równie pięknie i skrzypki dostroisz, kiedy się wilgoci niby ognia boisz?

I odpłynął szumiąc, wraz ze swoją Wodą i w ten dzień ponurą i mroczną pogodą, a Świerszcz z swoją babą czekali pogody i ścierali z skrzypiec cienką taflę wody.

Jedno mam pytanie, kim Woda rządziła i kogo do pionu bardziej postawiła, czy Szum, który sama co dzień wypuszczała, czy kiedy skrzypeczki Świerszcza posklejała?

autor

szuflada

Napisany: 2018-03-03 Dodano: 2018-03-03 17:54:04

Ten wiersz przeczytano 1184 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Bajka Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie