Święty Człowiek
Nad samotnym kurhanem tańczą płomienie pamięci o Człowieku, którego śmierć nie obdarła z Świętości niesionej przez życie, a dla którego Hymn Zwycięzców zawsze pobrzmiewał będzie w sercach tych, którzy oddychają Honorem, przez Los bezlitośnie wystawianym na próby hartujące Go niczym piekło niebiańską stal. Ludzie niezłomni w swym Człowieczeństwie, choć nie raz chwiejący się na Krawędzi Otchłani, w którą gdy spoglądać nazbyt długo, to pozwalać Jej rzucać spojrzenia we własną Głębię, co nieuchronnie sprowadza sztormy szarpiące białymi żaglami Okrętu Życia. Bo to właśnie ten, który walczy z potworami od czasów zatartych w pamięci, nieustannie baczyć winien, by nie stać się jednym z nich, a życie jest dlań czuwaniem nad wszystkim, co w nim dobre i ludzkie, jest niestrudzonym zmaganiem się z nieśmiertelną Hydrą, której łby raz za razem wyłaniają się spośród Ciemności, by spadać w Nią na powrót pod ciosami Niezwyciężonego. Ta Siła nurtująca w sercu Świętego Człowieka jak wartki strumień krwi szemrzący radośnie o Świcie w sercu porannego ptaka bijącym pod smoczą łuską, jest Siłą Charyzmatu zsyłanego z Niebios, jest darem Mądrości i Cnotą, które rozpłomieniają się w Dobroci, albo nienośnym brzemieniem niesionym w milczeniu i samotności, bo po cóż serce, gdy nie ma dla kogo bić...
Wojtas Wierszokleta
Komentarze (8)
https://www.youtube.com/watch?v=T541inqTq6s
być świętym w dzisiejszych czasach to mało by cię
społeczeństwo za takiego uznało
oskarżą cię że robisz to dla chwały by książki o tobie
poznał świat cały durniów nie sieją na kamieniu się
rodzą gdy podrosną sam sobie szkodzą
Bardzo ciekawy wiersz.
idiota. nie akceptuję, ale rozumiem. pa.
A kysz! A kysz! A kysz!
Szukaj wracaj do grobu, strzygoniu!
to po co wklejasz na portalu poetyckim? są też takie
od prozy, np.
Nie jestem poetą, lecz to żaden grzech. :)
można sobie wydrukować i powiesić na ścianie jako
memento: tak nie powinno pisać się poezji.bo poezją to
nie jest.