Święty Krzysztof (Mój wolny już...

Na Golgocie cisza,
wszystkie żywe dusze odeszły,
na końcu matka,
został ból głowy,
pod czaszką korona cierniowa,
wbija się w mózg,
a w środku śliski krzyż,
po, którym wspina się mały Krzyś,
pragnię dotknąć przecięcia pali,
samego środka, kwitnącej róży.

Widząc to wzburzony Ojciec,
rozrzucił go na odległym lądzie,
by się pozbierał,
instynkty zamknął w nosie,
do pierwszego przeziebienia.

Po wiekach Krzysztof wyrósł,
na olbrzyma z grubą skórą,
mieszkał pod dachem najstarszego, wulkanu,
całe dnie spędzał nad,
pełną jadu, żmijową rzeką,
przenosił z brzegu na brzeg,
podróżników z przyrośniętym do brudnych ciał plecakiem.
Był mostem dla mieszkańców,
Czytał wiele magicznych ksiąg,
powstrzymywał lawę z wulkanu,
oczyszczał skóre z mchu,
nosił coraz cięższe brzemię.

Aż wreszcie i ostatecznie,
pojawił się przed nim mały blondynek z plastikową koroną,
poznajesz mnie zapytał,
wskoczył na plecy i kazał nieść przez rzekę,
Krzysztof pod ogromem ciężaru padł na kolana,
wiedział że teraz musi się modlić,
powoli unosząc wysławiał Ojca,
Blondynek śmiał się i pokrzykiwał,
mój bracie kiedyś chciałeś mnie dotknąć,
teraz niesiesz całego
i swój wykreowany świt, dzień i zmierzch,
wszystko co upojone grzechem,
Przenieś mnię Święty Krzysztofie na drugi brzeg,
a smok od Jerzego pozwoli na ukrzyżowanie.

Mój wolny już bracie.

autor

pro-gnostyk

Dodano: 2012-03-19 14:18:49

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie