SYNU!

choć nie z mojej krwi stworzony
od początku z tobą byłem
kiedy pod twej matki sercem
tworzylśmy dialogi długie
te co kopniakiem słodkim ku szczęściu naszemu
znać dawałeś akceptując mnie
tyś co przyjściem swym w krzyku
odmieniłeś mnie całego ucząc płaczu innego
bez ziarnka goryczy
ty, któryś uczył mnie nowego poświęcenia
co na kolana rzucałeś mnie przed sobą
delikatności i siły razem smak dawałeś
gdy dłońmi nagimi świat twój chroniłem
czułem moc walki choćby z całym światem
wiedzieć musisz, czas na to
choć nie ojcem byłem tatą nazywałeś
nie rozumiejąc jeszcze świata ale widząc
miłość moją
do ciebie
i matki twojej
od dawna nie ma mnie przy tobie
gdy pytań miliony stawiasz
kiedy ręki mocnej potrzebujesz
tak w zabawie
jak i w pierwszych upadkach
wina leży we mnie jak kotwica rzucona w rafę
wytłumaczyć nie umiem jeszcze
lecz kiedyś...
za lat kilka gdy w dorosłość czas ci będzie wejść
stanę przed osądem twym surowym
by czekać na werdykt po słowach mych
dla ciebie synku umiem kochać
boś czystą miłością karmił mnie w swej maleńkości
ale i złym umiem być bez szybszego bicia serca
gdy ktoś wrogiem stanie tobie
osądź mnie słusznie, synu kilku lat
lecz przedtem obejrzyj moje życie
może tam znajdziesz odpowiedź
wybaczeniem kojąc mnie

autor

D.A.R.E.K.

Dodano: 2009-07-22 10:20:34

Ten wiersz przeczytano 650 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie