SYZYFOWY TRUD

nie pytaj czemu pisze wiersze,bo odpowiedzieć ci nie
zdołam
lecz zechciej zajrzeć w moje serce,bo tam odpowiedź
jest gotowa (;

Też mam wrażenie, że to czasem "syzyfowa" prawda...

O tej porze ten wiersz jest już bezbłędny.
SUMMA CUM LAUDE.

proponuję maleńkie poprawki: pierwsza bez inwersji:
"piszę wiersze", dalej : "rozdartej duszy". ponieważ
perły nie myślą, proponuję:"Z niej, perły wód
letejskich pragnę/ powiązać myślą jak różaniec:/
mgły zapomniane rozwiać modłą/
w bezsennym mroku. Prób tych Syzyf." ładny Wojtku,
wymaga tylko kilku szlifów i lekkiej przebudowy.
pozdrawiam ciepło :)

Piękny wiersz,o resztę nie pytam,pozdrawiam.

Podoba mi się Dostojne Jakbym już gdzieś u jakiegoś
poety dawnego czytał, ale to tylko tym lepiej świadczy
o wierszu

Bardzo poetyczne ujecie tematu :)

Skoro dobrze piszesz nie zapytam . Pozdrawiam

Bardzo piękny wiersz o potrzebie i próbach tworzenia
niekiedy w mroku, nieefektywnie. Ale często fruwamy po
jasnym niebie i te zmiany są właśnie cenne.

Zostawiam plus bez komentarza.

Bardzo osbisrty wiersz rozdarcie i
smutek....pragnienia i szept modlitwy....wzruszyłem
sie....pozdrawiam...

"Nie pytaj czemu wiersze piszę?"
.-nie pytam -pozdrawiam

myślę, ze takie dylematy mamy wszyscy..."To jakbym
zdradzał przyjaciela."...a może pomagamy duszy...

Syzyfowy trud zbierania pereł - myśli, najlepszych,
tkniętych jednak wodą zapomnienia. Poetycka wizja
płonności tych prób, nawet- wznosząc modły... Podoba
mi się, dobry wiersz. pozdr.

bezsenne noce - pełne myśli, pomysłów, które miast
przerodzić się w wiersz - odchodzą w zapomnienie wraz
z nadejściem świtu... próżny trud rozwiać z nich mgłę
zapomnienia... świetny wiersz, pozdrawiam