PYTANIA... ODPOWIEDZI...
/dzieci przestają dziś wierzyć, że rodzic - coś tam wie.../
Pytasz: co dać mi możesz?
Co mogę w tobie znaleźć?
Czego nie znajdę w internecie...
Czego nie przeczytam w prasie...
Cóż mogę ci wyrzec na to,
Że znam zapach jaśminu?
Że tęcza łączy nie tylko
Ziemię i niebo kolorem?
Że, kiedy złocisty motyl
Na pąku drży promiennie
Niebyt wachlując skrzydłem
Spijając nektar – tęskni?
Nie pytaj: za czym? To serce
Odgadnie kiedy wybudzi
W nocy je – pełen miłości
Słowika trel oliwkowy.
/20.07.2009/
autor
wodnik2
Dodano: 2009-07-21 10:24:52
Ten wiersz przeczytano 774 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
wiem tylko tyle że dzieci trzeba kochać i z nimi
rozmawiać -temat na czasie -pozdrawiam
Bardzo się wzruszyłam Wojtku czytając Twój wiersz.
Piękne i smutne, ale odpowiedz może być tylko
jedna:MIŁOŚCI! Miłości nikt ,poza nami rodzicami nie
da takiej bezinteresownej, jaką my dajemy swoim
dzieciom. Ani internet, ani cały świat, bo Miłość w
dzisiejszym świecie "nie jedno ma imię" Więc musimy
dalej kochać naszych bliskich, aż to zrozumieją. Z
serca pozdrawiam :)))
beda istniały zawsze ,
ale nie zawsze na pytania dostaniemy
opdowiedzi...pozdrawiam...
Niestety dzieci, młodzież i nie tylko uciekają od
życia w świat wirtualny.A tam nie znajdą prawdziwych
uczuć.
Postęp ma dobre i złe strony.
młodzież jest bardziej romantyczna niż dorosłym się
wydaje, ale bywa jak w wierszu- media, ich wpływ
alienują od tradycyjnie pojmowanego domu, znaczenia
roli jaka z natury przypada rodzicom.. ciekawy ,
lirycznie doprowadzony do puenty........
w końcu wracają po rozum do mamy, taty, oby nie za
późno
Mając nas za wapniaków szukają innego - wirtualnego,
łatwego blichtr-ziarna... Ale w końcu wracają po
rozum: do mamy, ojca... Pozdr.
Rąbkiem tajemnicy zasłania się prawda, gdy dzieci
zadają zbyt mądre pytania, a dorośli głupi ból...
należy rozmawiać ciągle, bardzo dobry wiersz,
serdeczności.
Pytanie, czy one chcą poznawać sferę, jak mi się
zdaje, dość odległą tej, w kierunku której dryfują?
Interesujący wiersz, z życia wzięty... Pozdrawiam.
Nistety nie tylko przestają wierzyć, że coś tam wiemy
ale i coraz rzadziej zadają nam pytania, co zrobić era
internetu;( Ładny wiersz pozdrawiam ciepło;)