Szał niewypowiedzianego

Kwiat u stóp Twych składam
Nadzieje na lepsze jutro w Tobie pokładam
Jesteś dla mnie siłą, wiarą, całym światem
Lecz wciąż dla Ciebie jestem smutków bratem

Radości nie chcesz już ze mną dzielić
Tego, co złe nie da się już wybielić
Z rozpaczy świat przede mną zamknęłaś
W tamtym wspomnieniu zginęłaś

Na atramentowym szczycie rozważam nasze losy
W obłokach falowanych zbóż liczę szczęścia kłosy
Na gwiazd oceanie szukam sprawiedliwości
A w Twym spojrzeniu chce ujrzeć kropelkę miłości...

Biją pokłony królowie nocy
Nad wszystko wywyższają się wysocy
Pychą szczycą się panowie
A ja chciałbym usłyszeć, choć jedno słowo o Tobie...

Lazurowym szlakiem podążam za uśmiechem
Krzyk niemego odbija się w mej głowie echem
Stąpam po kryształowym niebie
A jedyne, czego pragnę, to Ciebie...

Unieś mnie w wirze namiętności
Niech to uczucie w naszych sercach zagości
Lub zabij mnie, poetę nieudolnego
Tak naprawdę nic nieznaczącego…

Słowa unoszą nas tam wysoko Tam gdzie rzeczywistośc nigdy nie dotrze...

autor

Barti

Dodano: 2006-12-01 22:34:56

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie