szał wichury?!

dla Mojego Aniola JEDYNEGO... Ty wiesz Kochanie prawda? bo Kocham i Kochać będę juz zawsze...

rozścielę po łożu Twe ciało
za mało pieszczone, niepojęte
przykryję nas rozkoszą oszalałą
nasze cuda bicie serc i oddechy święte

grzeszna Miłość nasza - słodka jest
stopniowe krzyki, skurcze, płomienie
gdy pod pościelą kusi Cię…
zamienia furię w zatracenie

huk w uszach, zamęt i w oczach plamy
płoną dłonie, nogi, głowa co wtem czuję
gdy cyklicznie równowagę sprowadzamy
w jeden żywioł i jak to nam smakuje

burza napadła wszystkie nerwy
oślepiając mnie Twymi oczami
i gdzie mam iść? powiedz mi którędy…
używając tylko dotyku podążając za wskazówkami

giniemy pod jednym piorunem - rozkosz czy męka?
błyskawica piorun strzela…
cyklon! wir niesie! Ziemią pęka!
tchu w piersiach brak a Nas…nas nie ma

chwila uniosła
chwila magiczna
porwała nas z wiatrem
chwytając za skrzydła….

gdzie jesteśmy?

z Cyklu: pod kołdrą a za oknem? MK*4 - zakochana w Aniele co ma być to będzie Niebo znajdę wszędzie...

autor

TANIEC_SMIERCI

Napisany: 2007-05-30 Dodano: 2007-05-30 16:45:00

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie