Szansa

Dedykuję ten wiersz osobie, która pokazując swoje uczucia pokazała mi jak żyć...

Sięgałam
ale wcale tego nie chciałam
i nie potrzebowałam
to działo się tak szybko
nie miałam czasu
a czasu potrzebowałam

Myślałam
że wszystko będzie trwać wiecznie
nie trwało

Miałam
ale nie byłam do końca pewna
czy to mam
narodziło się wiele wątpliwości
które nie pozwalały mi oddychać
a oddychać trzeba było

Bawiłam się
tym tak ohydnie
żal słów
ale to było zwycięstwo

Osiągnęłam
to co było nieosiągalne
dostępne tylko dla nielicznych
a jednak
udało mi się

Straciłam
to przez własną głupotę
żałuję
jestem jej za to wdzięczna

... przestając, ofiarowała mi najlepszą lekcję.

autor

melba

Napisany: 2005-11-03 Dodano: 2005-11-21 16:37:07

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie