Szare dni, krwawe godziny

Przechodząc ponownie boczną ulicą
Wytyczoną przez potłuczone kamienie
Moich mało znaczących wspomnień

Nadal niczego nie rozumiem
Starając się objąć absolut
Lepką pajęczyną marnych zmysłów
Gdy serce już odmawia wsparcia

Powietrze nie zabija nadziei
A jedynie wzmacnia gorzką pustkę
Którą czasem umiejętnie zapijam
Wypuszczając głośne demony podświadomości

Ciepło asfaltu i eonów prądu
Znaczą kres drogi miernego skryby
Uwięzionego w szerokim kieracie
Pełnym szarych dni i krwawych godzin.

autor

Cabal

Napisany: 2008-06-02 Dodano: 2008-06-03 14:18:32

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie