Szarość

Szarość mnie obleka
Jak pajęczyna gęsta
Niby jaka mgła
Niby żelazo kute


Szarość dookoła
Kwiaty kamienie
Domy lepianki
Autostrady ścieżki
Nieba ziemie


Szarością płaczę po nocach
Bo barwy umarły
Szarość płynie z moich ust
Bo kolory pozdychały
Szarością krzyczę
Bo barwy się wyprowadziły


Szarość mnie obleka
Jak za ciasny gorset
Niby jaka mgła
Niby kute żelazo


Szarość dookoła
Kamienie i ogień
Domy i namioty
Autostrady i pustynie
Nieba i piekła


Szarością zarażam pokrewnych
Bo barwy są dla głupków
Szarość stwarzam niby bóg
Bo kolory są dla idiotów
Szarością maluję wszystek
Bo barwy są dla debili


Szarość mnie obleka
Szarość mnie utkała
Szarością śpiewam
Szarością pluję
Szarości mi się zazdrości
Szarości - mojej miłości

Z nienawiści do monotonii...

autor

Leandria

Napisany: 2006-10-23 Dodano: 2007-02-06 16:09:37

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie