Szarość

Wiersz ten napisałam pod wpływem emocji i czasu, który nie był dla mnie łaskawy

Szybko mijają chwile radości
lecz z wolna płynie smutku czas,
w koło wszystko ponure
niby czeluść w otchłani życia,
to znów woda wezbrana
z wodospadem jak lód zimnej wody,
która przejrzysta jak kryształ
lecz nie jest do picia.

Gdzieś dziecko cicho kwili
i kukułka smętnie kuka,
zaś w oddali niczym łuna na niebie
żarzy się łuk w mroku
i drzewa co straciły już barwę
i wyschnięte pomału się gną,
i przyczajone zwierzę,
które gotuje się do skoku.

Życie ma ciemno szarą barwę
kolory gdzieś zapodziało
i chaos wkroczył
w poukładane pięknie stogi siana,
gdzieś szemrze strumyk
co z wolna płynie wśród skał
i mgła co woal rozpostarła,
już od wczesnego rana.

To co było piękne
popadło w czerń i ciemne kolory
różowa barwa straciła pigment
i zbladła jak więdnący bez,
kwiaty i zboża wyschnięte
od ciepłych słońca promieni
i kaczki co pływają w stawie,
przepełnionym od nadmiaru łez.

Było to około dwóch lat temu, ale często wraca, szarość tamtych dni

autor

Isia05

Napisany: 2014-08-23 Dodano: 2016-05-08 10:50:12

Ten wiersz przeczytano 1091 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie