Szarzy ludzie...
Są takie dni, w których wydaje Ci się, że
tkwisz w szarej rzeczywistości,
Że szary świat zajrzał przez okno i w
szarym deszczu, szarzy ludzie mokną,
Co za ludzie, czemu tam zostali i dalej w
dziwnym deszczu mokną,
Szarzy ludzie w szarych domach szare tkają
życie,
W szarym domu szary smutek wmieszał się w
szarawy kurz,
I szare grzechy w szarych łożach w szarym
tkwią nie bycie,
Lecz, gdy dotrwają dni swych końca
Przejdą z życia w śmierci mrok,
A po latach, po miesiącach
W cóż się zmienią?
W szary proch...!
Komentarze (2)
witaj, mądre rozważanie. wszystko jest szare w szary
pył się w końcu zamieni.
pozdrawiam.
bardzo dobry wiersz opisujący codzienne życie bo wiele
osób jest szara. pozdrawia faraon z nortumbrii