Szczęście... nierealne...

W twych stalowych ramionach
cisza rosą uśmiech mi maluje,
zamykam pokrwawione od bólu
powieki i odpływam na statku
twej miłości...

dłoń ku niebu wyciągam
w geście przebaczenia
i nie czuję już strachu,
nienawiść umiera dławiąc się
szczęściem...

zasypiam w twych objęciach,
a ty otulając mnie zmierzchem
czuwasz nad mym radosnym
snem...

A ja zaczynam śnić... mam całą
wieczność... by śnić.

autor

Amatorka

Dodano: 2006-08-31 11:14:15

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie