Szczęście wszech czasów

Kiedy zdarzy nam się miłość zawsze chciałoby się
zatrzymać ją jak najdłużej. Pozdrawiam

Ciepło aż bije od wiersza. O takim od wieków marzą
ludzie. Tyle jest samotności i smutku na świecie.

Miła mariat, mój wiersz nie mówi o tym, że każdy, po
wsze czasy ma to szczęście dostąpić miłości. Jednakże
tak się zdarza. Dlaczego nie wszyscy tego
doświadczają, to już nie do mnie takie pytanie. Jednak
miłośc była, jest i będzie . To ona nadaje sens
ludzkiemu istnieniu.
Serdecznie pozdrawiam :)

Jednak nie zgodzę się z wersem, w którym autorka
prawi, że miłość jest ''wszech czasem''. Byłoby
wszędzie już anielsko i rajsko, gdyby tak w istocie
było, bo przecież gdzieś tam i kiedyś u kogoś się
zrodziło takie uczucie; tak piszę te słowa na
wyczucie, ale gdyby nie było wcale, to ludzie nie
podejmowaliby tego tematu, bo skąd by wiedzieli, że
takowe uczucie istnieje. Więc gdyby istniało po wsze
czasy jak wiersz głosi, dzisiaj zapewne wielu by nie
narzekało na brak miłości.

bo mi?o?? to rzeczywi?cie wielkie szcz??cie...?adnie o
tym piszesz, pozdrawiam

Mi?o?? , mi?o?? i ... hm... a bez niej - nawet si?
marzy? nie chce.

Kolejny wiersz czytam o mi?o?ci i my?l? jak pi?kne to
uczucie jest :)

"mi?o?? jest wszech czasem" ?adnie o mi?o?ci, podoba
mi si? :-)

Ładne motto tego wiersz, tak nie wszyscy, ale
niektórzy bywają, są szczęśliwi w miłości +!

Poczuć to ciepło i doznać na sobie gęsiej skórki,to
wiedzieć,że czas życia człowieka jest za krotki.
Być w ramionach i kochać czułością ponad miarę i swoje
siły, wymawiać słowa mój miły, zatracać się bezwiednie
w nicością, tracić zmysły, to chwilę wieczności
Nie lękać się tego w co natura nas obdarzyła- kochać
wszystkimi zmysłami, oddawać się bez reszty wszystkimi
siłami.
Jak smutne są koleje życia, nie zaznawszy miłości,
jedni w objęciach ciepła - inni w objęciach zimnej
samotności.
Wszystkim bez wyjątku pragnę dać chociaż kapeczkę,
miłościPoczuć to ciepło i doznać na sobie gęsiej
skórki,to wiedzieć,że czas życia człowieka jest za
krotki.
Być w ramionach i kochać czułościa ponad miarę i swoje
siły, wymawiać slowa mój miły, zatracać się bezwiednie
w nicościa, tacić zmysły, to chwilę wieczności
Nie lękać sie tego w co natura nas obdarzyła- kochać
wszystki zmysłami, oddawać się bez reszty wszystkimi
siłami.
Jak smutne sa koleje zycia, nie zaznawszy milości,
jedni w objęciach ciepła - inni w objęciach zimnej
samotnośći.
Wszystkim bez wyjątku pragnę dać chociaż kapeczkę,
miłości nektaru, by doznać radosnego czaru. Bo miłość
jest czarem, dobrem dla serca, koi i łagodzi
strapienia i zgryzoty naszego życia nektaru, by
doznać radosnego czaru. Bo miłość jest czarem, dobrem
dla serca, koi i łagodzi strapienia i zgryzoty naszego
życia
Pozdrawiam, miły czas spędziłem przy Twoim wierszu
Pozdrawiam