u szczytu...

kazali mi zejść ze schodów,
lecz że chodzić jeszcze nie umiałem
to z góry tej zleciałem
i kości sobie połamałem
na dole liżąc moje rany
nauczyłem się pisać i czytać
i wtedy też poznałem
że stopami nie mogę już podłogi dotykać
zobaczyłem w tym wszystkim sens
coś jakby nadzieję
i z powrotem na górę
zacząłem spinać się

dziś jestem już prawie u celu
palcami muskam jego szczyt
lecz nie mam odwagi ku temu
by spojrzeć co tam kryje się
może zobaczę tam Eden, raj,
a może garnki smoły i piekielny żar,
jestem tchórzem chociaż wiem
że na szczycie stoi ona
może pomoże mi się wspiąć...

autor

ponson

Napisany: 2007-04-18 Dodano: 2007-04-20 12:55:58

Ten wiersz przeczytano 628 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie