Szelest jest mową
Kiedy rządzi Tobą pustka
Nostalgia wraz z Tobą się budzi
Miłość sensu jest pozbyta
I nie ma przyjaciół wśród ludzi
Kiedy uciekasz przed promieniem życia
Z bogami stajesz w konkury
Swą bytność na ziemi przeklinasz
A granicę do radości tworzą wielkie mury
Nie mając osoby którą mógłbyś kochać
Pokochaj przyrodę,ona Cię nie zdradzi
Siedząc pod świerkiem otwórz przed nim
serce
I nastaw uszu,słuchaj jego mowy
On zawsze na korzyść Twoją Ci poradzi
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.