szklany słonik

za chwilę pęknie cisza
wzdłuż
i głośno brzęknie
jak kryształowy samobójca - słonik
do granic wytrzymałości na półce stęskniony
za prostą czułością
zwykłych
ludzkich dłoni..

rozsunie się na dwie strony
niczym aksamit
na teatralnych deskach
kurzem z lekka przyprószony
czarowne przestrzenie ukaże
emanujące światłem z niebieska
baśniowe
zmyślone pejzaże..

za chwilę scenę odsłoni
pluszowa
ciężka kotara
rozpryśnie szkła tafla
jeszcze tylko moment
zaraz
paradoksem ustrzelone będzie NIEWYPOWIEDZIANE
gdy tylko 'kocham'
nazwane zostanie..

autor

ash

Napisany: 2006-12-01 Dodano: 2006-12-02 00:04:14

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie