szopka świąteczna...

cała ta szopka
oszukańcza
patrzysz na nią
jak w święty obrazek
lecz…
nie ma tu żadnej świętości

ojciec patrzy w bok
ucieka wzrokiem chce by uciekły łzy
umknęło mu życie z pastorałem w ręku
dla pozorów tylko tu trwa

matka nieruchomo tkwi już
zamknięty wzrok zamknięte oczy
przysnęła znudzona zmuszona
na tronie miłości tkwić tak

jedynie dziecko – takie jak przed wiekami
dwa tysiące lat a na policzku ta sama łza
któż z nas jak ono pamięta
że lepiej kochać wspomnienia niż świat

wspomnienia

autor

snobka

Napisany: 2005-12-15 Dodano: 2006-08-27 17:53:18

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie