Sztuka i ja
Oni wszyscy mają szanse...
Piszą o wielkich historycznych
czynach...
A ja tylko o miłości...
Oni wszyscy mają szanse... -
Lecz nie ja...
Piszę co mi na duszy leży...
A dusza i serce pisać mi każą o
miłości...
I tej szczęśliwej i tej nie...
Tej nie spełnionej i tej spełnionej...
Nie mam ja zasług wielu...
Mimo to jestem szczęśliwa...
Bo pisać mogę!
Mogę mą dusze i serce w słowa ubierać...
A to najcenniejszy dar...
Czymże my jesteśmy bez poezji i sztuki?
Niczym, bo to ona nas kształtuje...
Daje siłę i wiarę...
Daje nadzieje i wytrwałość...
Poezja wielką jest...
Poezja nieśmiertelną jest...
Dlatego szczęśliwa jestem...-
Bo pisać mogę!
17.10.07r.
autor
Milena
Dodano: 2007-10-17 13:47:42
Ten wiersz przeczytano 441 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
To bardzo dużo, kiedy można swoje myśli przelać na
papier i pokazać innym - wtedy dopiero okazuje się
jak wiele jest osób, które myślą podobnie. Są ludzie,
którzy poezji nie lubią, ale oni nadają na innych
falach...
I to jest najważniejsze ,że możesz i umiesz przelewać
na papier wszystkie swoje uczucia , bo w tym wieku to
najważniejszym tematem jest miłość i nie ma sie co
dziwić...