Tajemnice leśnego runa

ku pamięci wszystkich ofiar katastrofy lotniczej z 9.5.1987

Sekrety leśnego runa.

Gdzie jesteś mamusiu, gdzie jesteś kochana,
krzyczę twe imię co noc do białego rana.
Tak pięknie nam było pod wspólnym dachem,
a teraz cię nie ma, a ja żyję strachem.
Odeszłaś na zawsze, nie twoja to wina,
ale moje krwawiące serce zawsze cię wspomina.

Lesie Kabacki, lesie wspaniały,
sekrety twej ziemi ściągnęły mnie do Warszawy.
To co ukrywasz w twym pięknym runie,
nigdy od ciebie mnie już nie odsunie.
Tam mojej mamy spoczywa dusza,
na samą myśl o tym serce mi się wzrusza.
Raduję się jednak bo wiem doskonale,
że chronisz ją od złego skutecznie i wytrwale.
W zimie ją otulasz śniegu płaszczem białym,
w lecie odpocząć może w twym cieniu, gdy są upały.
Krzyż postawiono w twej ziemi ku ofiarą pamięci,
czarny marmur połyskuje, mnóstwo zniczy się świeci.
Dodaje ci to uroku, jak pannie blask klejnotów,
cierpliwie opiekujesz się wszystkimi, nie sprawia ci to kłopotów.
Oprócz wilgoci deszczu upijasz się łzami człowieka,
kłaniać ci się trzeba za to wszystko, a czas ucieka, ucieka...

autor

nadzieja-speranza

Dodano: 2010-01-13 07:53:50

Ten wiersz przeczytano 848 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie