Tak bardzo się boję..

Tak bardzo się boję..
Nie pozbieram myśli..
Nie pójdę do Nieba..
Lecz czemu to wyścig..?
Patrzysz ze śmiechem.. z tym wrednym uśmiechem..
Wyniszczasz od środka..
Żyję w swym życiu..
Tak bardzo po cichu..
Ty nie wchodź do niego.. nie chcę Twej dłoni..
Nawet Twego palca..
Za bardzo bolało..
Nie jestem zabawka..
Szukaj mnie w sklepie tylko z porcelana..
A nie na polu bitwy gdzie głowy rozwalają..
Lecz pomyśl co by było, gdyby mnie tu nie było..?
Co byś robił?
Kim byś był?
Czy w ogóle byś żył.?
Kto by ci powiedział,
że masz wspaniałą matkę?
Uszanuj ją wreszcie, ona wciąż płacze w szmatkę..
Pamiętasz nasze plany?
Dom, dzieci, rodzina..
I co z tego zostało.?
Wielki kac po narodzinach..
Chce żebyś wiedział jak bardzo mnie zraniłeś..
Pierwszy rzuciłeś kamień.. Potem się odwróciłeś..
Patrzyłeś na łzy wraz z krwią zmieszane..
Nie pamiętasz już? Szóstego lipca daty?
Nie jesteś człowiekiem, człowiek tak nie rani..
Lecz pamiętaj.. Pamiętnikowy mój chłopcze..
Gdybyś chciał z tym skończyć..
Z tego bagna wyjść..
Możesz na mnie liczyć..
Choć niewiele mam sił..

autor

AniołBożejOpatrzności.

Dodano: 2012-01-09 15:38:51

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie