taka...

...tajemnica...

prosta, mała i zwyczajna
tonie w olbrzymim fotelu
ogromnego pokoju bez ...
światła dnia ....

księżyc spłata jej długie
włosy bawiąc się
w wizażystę, kontrast
czerni i bieli za dużej koszuli

nie okrywa podciągniętych
nóg i kształtnych ud
ze wstydem skrywanych
stóp w wełnianych skarpetach

żywy posąg alabastru
prześwietlony światłem
zadumy, wpatrzonej w kubek
parującego kakao

i widzisz jak reaguje
na ciebie
jak promienieje

jej uśmiech łapiesz w ramiona
zbliżasz usta
i mała istota urasta do rangi
miłości tej chwili

ta chwila rośnie
do wielkości,
oczywistości świadectwa
prawdy sensu „ razem”

ogromu życia
w za małym dla

świata pokoju (...)

autor

Zamyślona7

Napisany: 2018-02-25 Dodano: 2018-02-25 14:27:28

Ten wiersz przeczytano 1811 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie