Takie jest życie...

W środku lasu stoi samotny,
Wieczny i wielki pan dąb
Silny choć stary
Spogląda przez wieki
Czasu szybkiego nie liczy,
Rękoma z gałęzi
Chwyta promienie
Oczyma wodzi
Po niebie
Jedna stoi
W pobliżu roślina
Czerwona i młoda
Poziomka,
Ona spontaniczna
Harda i piękna
On posmutniały
Bez chęci do życia
Ona bez strachu
Odważna
Szła przez życie
Szybkim krokiem
Jednak dąb wieczny
Lata miał za sobą
Powiedział jej kiedyś
"Zapatrzony w gwiazdy,
Możesz potknąć się o byle kamyk."
Zadufana w sobie
Pewna sukcesów
Poziomka dębu nie posłuchała
Tak pewna siebie
Nikomu nie ufała
Teraz gdy spojrzeć
Na las i to miejsce
Znów samotny stoi pan dąb
Wieczny i Mądry
Życiem doświadczony,
A poziomka?
Któż to taki?

autor

Furie

Dodano: 2006-10-05 14:58:27

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie