Taniec duszy
Dusza lekka jak wiatr,
twarde przenika skały,
nuci muzykę serca,
lekki wicherek mały.
Radosna i rozbawiona,
zaplatana w powietrze,
zbiera się do powrotu,
ale wzbija się jeszcze.
Zachwyca się kolorami,
tymi co są na ziemi,
tworzy korowód życia,
rozbujana w przestrzeni.
Nagle siada przy stole,
bierze pióro do ręki,
tworzy wiersz na papierze,
pisze teksty piosenki.
Przypomina więc sobie;
ranek budzi rodzinę,
czas do rzeczywistości,
relaks trwa tylko godzinę.
Upływają przebyte lata,
nauczyła się czegoś ona,
dosyć - trzeba urlopu,
ona też bywa zmęczona.
Dodano: 2016-01-08 01:55:53
Ten wiersz przeczytano 1103 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Bardzo mądry z refleksją...pędzimy przed siebie i nie
tylko ciało jest zmęczone ale też i dusza...im należy
się relaks i odrobinę odpoczynku...pozdrawiam
serdecznie.
Jak dobrze mieć wokół tak zdolnych i wspaniałych
ludzi.Pozdrawiam Was wszystkich serdecznie i życzę
ciągłej weny.
Pięknie Mario.
Dusza roztańczona
bywa tez zmęczona.
Pozdrawiam.
Ten relaks taki krótki .. a szkoda ładnie piszesz .. i
przyjemnie się czyta ..
Pozdrawiam wszystkich i niech spełniają się Wam
życzenia zawsze i 2016 roku.
taniec duszy z piórem w dłoni, pozdrawiam serdecznie
Bardzo oryginalny zapis,
trzeba mieć dużą wyobraźnię by tak o duszy pisać.
WSZYSTKIEGO DOBREGO MARYSIU
W NOWYM ROKU 2016 - pomyślności
Marysiu życzę :)