Taniec życia i śmierci

Kręce się w kółko, wiruje
me ręce są lekkie jak wiatr
unoszą się w góre-triumfuje
zataczam ku sobie cały świat

Melodia szeptami pobrzmiewa
odbija sie od kątów moje wyobrażni
szarośc przybiera barwy nieba
rozkosz w każdym miejscu każni

Podmuch unosi włosy jak latawce
falują w świata przestrzeniach
w brązie odbite słońca oczy jasne
ku końcu zmierzają me pragnienia

Ten taniec ubogi,w ciszy świata
jak taniec wiatru pośród traw
całej ludzkości;wroga-brata
prośby litanią skarg

Jak rycerze tak i my równi sobie
zataczamy krąg dłońmi splecionymi
imiona i szaty nie służą tu ozdobie
czarne plamy życiorysu nagością bielimy

Znów błekit nad głową pokryty szarością
przeszywa ją płomień,ciskając iskrami
taniec strachu przed Jej nicością
jest rytuałem tego co zniszczyliśmy sami

Włosy popielate szarpane wichurą
trzaskają gałęziami w oczy moje mętne
a za ścianą żrenic wizje mam ponurą
koniec-prorokują powieki senne.

autor

keti

Napisany: 2008-05-07 Dodano: 2008-05-16 17:24:29

Ten wiersz przeczytano 725 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie