Teatr

Dotykam, całuję, patrzę na Ciebie
Serce przyspiesza, oczy zamknięte
wzdychasz...

Zaciskasz dłonie
w nich pościel ściągnięta
to łóżko sceną naszego życia...

Brak tutaj ról wielkich, wzniosłych chwil granych.
Brak westchnień z plastiku, brak łez udawanych
Brak wielkiej publiki, zachwytu i braw

bez fałszu, obłudy, to wszystko prawdziwe
to ciepło me ciało przeszywa na wskroś
potu krople na twarzy, w oczach to coś
oddani sobie nawzajem...

Kurtyna opadła, lecz braw nie usłyszysz
tu nikt nie krzyknie na bis.
choć aktorami na co dzień jesteśmy
na scenie tej ludźmi
po prostu...

autor

nieznany

Dodano: 2005-12-16 10:37:56

Ten wiersz przeczytano 953 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie