TĘCZA BARW

Hodujesz białe róże, przysyłasz kurierem
a wiedzieć nie możesz,
że ja je w kieszeni kitla pielęgnuje,
jak błogosławieństwo matki,

i wiedzieć nie mogłeś,
że w dniu zaślubin
czterokonna bryka mnie niosła w seledynowej szacie,
z kwiatami brzoskwini we włosach,
woźnica ściskał lejce, poganiał konie
- no, hej, hej – stare braty,
wieźcie ją na łzy dobre i złe,
welon wił się serpentyną,
w kolorze łąk – tam dominowała biel,
obrazy jak z filmu – no, może...
bo muzyczka skrzypek tam była,
hejnał na trąbce, Książe nocy z uśmiechem Stańczyka,
iluminacja świateł tęczowych,
i skrzaty leśne, co przyszły do boru zzielenieć...,

szkarłat, czerwoność - przedni węgiel,
bez dymu rozżarza się bryła stopniowo,
w kulę ognistej miłości,

indygo błękit – laguny nieba,
lilaróż – skrawki zórz z tamtych stron,
to wszystko co mam,
gdziekolwiek bywam: blisko czy daleko,
przenoszę ten widok na rękach.


Śni mi się niebo pełne różnokolorowych aniołów...
tak trudno być samotnym drzewem,
albo wiatrakiem na tulipanowym polu,
lepiej być wiotkim motylem, chabrem, konikiem polnym...

tylko na chwile, tylko na moment,
w bezkres czas uszedł,
los mrugnął okiem,
- anioł z fasonem rozłożył białe skrzydła...

„ Są tacy którzy w głowie hodują ogrody a włosy ich są ścieżkami do miast słonecznych i białych”... Zbigniew Herbert „ Kołatka”.

autor

HANA

Napisany: 2007-06-15 Dodano: 2007-06-16 07:46:34

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie