Tempo życia
W świecie
zmechanizowanym,
maksymalnie zmodernizowanym
całkowicie skomputeryzowanym
umieram samotnie.
Pośród tłumu ludzi
w cieniu wybitnych naukowców
nic niewartych ćpunów
umieram samotnie.
W chwili premiery w teatrze
nowego filmu w kinie
wypełnionej po brzegi restauracji
umieram samotnie.
Bez bliskich osób, bez nikogo,
bo wszyscy byli gdzieś...
A oni umieraja samotnie.
Umieram tak Ja i Ty też.
No właśnie......Tyle ludzi na świecie....a czasem Nasi bliscy''umierają samotnie''. Zwolnijmy trochę tempo życia i spójrzmy czasem za siebie.
autor
Gosiunia
Dodano: 2006-08-05 21:58:32
Ten wiersz przeczytano 434 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.