ten w lustrze to ja...ten sam?

„Tak, tak, ten w lustrze to niestety ja, tak, tak, ten sam.” /Republika/

przemywam twarz, patrzę w zaparowane lustro, zamaszyście przecieram je dłonią
naruszam własność prywatną pozornej przestrzeni
codziennie ustawiam na mojej drodze tysiące luster
ustawione nie zawsze jedno przy drugim
bo Ordnung muss nicht sein
tkwią na miejskich krawężnikach, na półkach w sklepie, na sklepowych wystawach, przy śmietnikach i piaskownicach
czasami ktoś ślepy nie zauważy, potknie się i przewróci (gdzie leziesz?!!!)
nikt nie zamiecie tysiąca drobnych kawałków
psy i dzieci pokaleczą stopy, dłonie, łapy – cóż za różnica
o szóstej rano sprzątną to miejskie służby porządkowe
więc po co zawracać sobie głowę???
pozostałe lustra będą nadal odbijać rzeczywistość
niektórzy przejdą obojętnie
niektórzy przejrzą się, poprawia niesforny kosmyk włosów, uzupełnią szminkę na ustach i pójdą dalej
niektórzy zaczną łapać „zajączki” na ścianach i murach kamienic, na drzewach i trawnikach

jak wielu zauważy, że ta zniekształcona, lustrzana rzeczywistość jest piękniejsza???
jak wielu potrafi uśmiechnąć się, widząc wydłużone w grymasie twarze lub groteskowo pogrubione sylwetki
w tym cyrkowym salonie luster???

zamaszyście przecieram zaparowane lustro dłonią
uśmiecham się do zniekształconej, pozornie prawdziwszej siebie

„Tak, tak, ten w lustrze to niestety ja, tak, tak, ten sam.” /Republika/
wystarczy, że pogodzisz się z tym drugim ja
uwierz mi – gdy wyciągniesz do niego rękę, ten w lustrze zrobi tak samo
chyba że jakaś rysa
jakaś wada fabryczna
wtedy jego palce zakreślą inny tor wędrówki
lecz niekoniecznie przeciwny

autor

Patusia

Napisany: 2007-02-11 Dodano: 2007-02-18 17:08:08

Ten wiersz przeczytano 653 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie