ten miecz spaceruje po sercach...

Koniec nikt nie powiedział…
Bo początku nie było.


Śpię w fontannie do której wrzuca uczucia dziewczynka sprzed Ciebie.
Na podziemnym szczycie zgubione serce.
Czemu pomyślałeś ze to uśmiech i spojrzałeś?
Czemu mnie przytuliłeś i świecącym się kłamstwem rozkochałeś?
Teraz będę musiała płakać w ramie diabłu…
Bo kochać kłamstwa przestać nie potrafię.
Zasuszyłeś tyle prawdy rzek.
To czemu podlewasz łzami moje serce?
Żebym żyła?
Jestem cierpieniem…
Zabij mnie i daj żyć szczęściu

Wodą nasączony,
Śmierci spragniony.
Bez uczuć i z sercem wyrwanym.
Taki miecz…
Zabił cierpienie które miało narodzić miłość.
Poronione szczęście.
Wszystkomogący sam nie wie jak mało może.

Zapraszam do komentowania

autor

ZakochanyDiabeł

Dodano: 2007-06-10 21:52:39

Ten wiersz przeczytano 387 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie