Teraz świnie

W chlewie się tarza świnia opasła
I choć jej błogo, coś jeszcze by chciała…
Bunt i ambicja już dawno wygasła,
Lecz trwoga przed „końcem koryta” niemała.

Już wiara pospiesza i piewca cnoty,
Podobny do wieprza, więc dlań przymilny.
Potrzeba czystości sumienia, snów złotych…
Słowo gorliwe, gdy czyn niezbyt pilny.

A nóż rzeźnicki przyprawia o dreszcze,
Lecz dzikiej wolności zażyć nie sposób,
Bo ważne koryto, błoto i jeszcze
Ważniejsze chrząkanie wśród ważnych osób.

autor

Faust

Dodano: 2007-01-10 06:16:01

Ten wiersz przeczytano 572 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie