Tęsknota
Uczę się tego dziwota
i przeszła mi ochota na zmyślne
dyrdymały.
I biegnę, choć na przekór
niezawinionych lęków stoi przede mną świat
cały.
I tęsknie coraz bardziej
do tego co nade mną, co gdzieś wysoko
stoi.
Lecz ta tęsknota wielka
ma przecież moc przeklętą, a człowiek jej
sie boi.
Zawsze tęsknimy za innością...
autor
Aria
Dodano: 2005-11-02 09:29:59
Ten wiersz przeczytano 473 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.