Tęsknoto Moja
Tyś jak życie
we mnie zamknięta
utkana z cieniutkich nitek
westchnień i pragnień
dajesz siebie
przemierzasz ze mną
szarości ponurych dni
ciemności chłodnych nocy
trwasz wiernie
oddycham tobą
potrzebuję twojego istnienia
jak powietrza
codzienność dzwoni w uszach
przygniata monotonią
gonitwa bez wytchnienia
za nieistniejącym
ale to nic
ty jesteś we mnie
reszta bez znaczenia
21.03.2006.
Komentarze (29)
Niespełnione pragnienia są podobno motorem do
działania, a dążenie do celu ważniejsze od jego
osiągnięcia. Coś w tym chyba jest.
tęsknota powoduje że człowiek może to paradoksalnie
ale właśnie człowiekiem się czuje. i na wiele rzeczy
patrzy z innej perspektywy. mało tego, widzi to, czego
normalnie nigdy by nie ujrzał. pozdrawiam
Długo można się oszukiwać tęskniąc za czymś,
kimś...chyba warto. Pozdrawiam, świetny wiersz:)
Jestem oczarowana tym wierszem. Piękne i poetyckie
słowa.
Wspomnienia,,,marzenia,,,tesknoty za
dziecinstwem,,,za miloscia i przyjaznia,,
wypelniaja cale nasze zycie,,,wiersz pisany sercem i
tesknota,,,refleksyjny,,,
pozdrawiam z daleka.
Każdy z nas ma taką swoją osobistą tęsknotę,bardzo
ładny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.
och te tęsknoty któż ich nie ma
Dzisiaj spokojnie ....aż miło poczytać
..::)))+pozdrawiam
Tęsknota potrzebna w życiu pozdrawiam dobry kawałek
Ładnie tęsknisz, ale sama tęsknota, czy pragnienia bez
realizacji, to rezygnacja ze szczęścia.
Żyć,oddychać drugą osobą-piękna miłość:)
Każdy kiedyś za czymś zatęskni...
Tęsknota..odwieczna towarzyszka naszego życia i chyba
w jakiś sposób każdego z nas,ale Ty ją łagodnie
ująłeś-podoba mi się ta Twoja kompozycja..powodzenia
Przyjacielu...ty wiesz, że ja znam to z autopsii...+
szanowny Karolu, doceniam Twój ogrom; chociaż nie
jestem abnegatem, dla mnie zawsze treść była i jest
ważniejsza od formy; kiedy jednak nie stosujemy
żadnych filtrów, polaryzatorów, kryteriów doboru,
sensownej analizy - nasze pisanie przeradza się w
trudny do ogarnięcia chaos; kiedy jednak takie
segregatory stosujemy, musimy być konsekwentni; w
przeciwnym wypadku objawia się dziwny dwustan: kiedy
zakładam różowe okulary i piszę, że niebo jest
niebieskie, to jednocześnie kłamię i mówię prawdę;
poezja nie musi być logiczna, ale powinna być
prawdziwa, bo ona jest samym życiem; jeśli pozwolisz,
Tobie zadedykuję jutrzejszy wiersz; serdecznie
pozdrawiam:)