Z tesknoty za utracona miloscia

Chadzalem nie raz rozlegla dolina

brodzac samotnie w morzu traw

i lak pelnych wszelakiego kwiecia.

Beztrosko sypialem pod rozgwiezdzonym niebem

u stop niebosieznych szczytow zapomnianych gor.

Poranne mgly budzily mnie opadajac

ja zas karmilem sie pierwszymi promieniami switu

smakujac kazdy lyk orzezwiajacego wiatru

z ochota na wiecej i wiecej.

Nie raz widzialem cie mila ma dziewczyno

spacerujaca posrod tych kwitnacych pol,

usmiech twoj byl przyczyna piekna wszechrzeczy

a lico twe promienne

zdawalo sie byc gwiazda zdjeta wprost z niebosklonu.

Brzmienie twego kojacego glosu

nie raz nioslo me teskne wspomnienie twe ponad dolina

w miejsce gdzie serce me utrapione

gleboko przed swiatem skryte

z nim uczucie nie spelnione

tak milosci spragnione.

Niesiony falami wspominanej namietnosci

wzlatywalem na wyzyny mego czlowieczenstwa

a wiatr rozkosznie szeptal mi twe imie.

autor

panhenson

Dodano: 2007-09-19 21:40:56

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie