...to jest szczęście

Życie...

Jasnożółte światło przedarło się przez zasłonięte okno
powoli, ukradkiem otarło się o moje rozaplone ciało...
podniosłam nieswojo powiekę
drżąca, niespokojnie, uniosłam się ponad wszystko
kolejny tajemniczy poranek...
podmuch chłodnego wiatru...
Zatopiona w nieustannych myślach
podoąrzająca wciąż ku nieznanym "obudziłam się"
to pierwsze ze szczęścia,
które dziś mnie spotkało
to jedyne prawdziwe szczęście,
które wciąż mi towarzyszy...
Budząc swoje ciało, myśli, serce,
budzę w sobie chęć do przeżycia
kolejnego dnia.
Składam więc wszystko w jedną szklistą calość...
I widzę jedno zawsze powtarzające się szczęście-"wciąż żyję"...

...krótki esey, długi, nudny monolog, nic nie warty dialog, pusty epilog...

autor

Agatk@

Dodano: 2005-02-25 16:24:47

Ten wiersz przeczytano 499 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie