To mi w sercu gra
Życie rozpędziło się zamaszyście
jak wagony z gór Czantorii
pieśni dudniły nad strumieniami
nutami
w jednym kierunku
do tyłu
na wprost
przez pola
przez most
uporczywie
i się urodzę
umierać będę
bo wszystko jest możliwe
niemożliwe jest
nucić
bez smutku
zachwycić
zapomnieć
nie zbudzić
Sylvek Ed Derech
Komentarze (12)
Dziekuję bardzo cieplutko...
Życie zmiennym,jest ale po burzy i smutkach słońce zza
chmur wychodzi,
czego życzę Autorowi.
Pozdrawiam ciepło:)
Dziękuję Soltek, bardzo dziękuje.
Smutny klimat, ale ładnie go ująłeś. Miło było
przeczytać:) Pozdrawiam:)
A'la poezja węgierska. Coś kojarzę- ładnie...
Kochani dziękuję, że troszeczkę się Wam się
spodobał...warto zyć, gdy się jest zauważanym...
Zycze zeby smutek minal zamienil sie w blekitne niebo
pozdrawiam
Bardzo ładny! Pozdrawiam.
Rhea...oj tak, bardzo, bardzo lubię marzyć, a nawet
uciekać marzeniami przed sobą, by się czasem ze sobą
tak nie spotkać...dziękuję Rhea i pozdrawiam
cieplutko...
Wszystko się może zdarzyć...wystarczy tylko patrząc w
błękitne niebo, zwyczajnie pomarzyć. A jaki wtedy
świat jest piękny:-) Pozdrawiam
Olu dziękuję najmocniej za cudowne słowa.!!!
Wszystko jest możliwe, pewne jest to, że smutek minie.
POzdrawiam