tren.
stosenny tren ku pamięci
wielce nieodżałowanej
muchy
tej co rankiem wdzięcznie trzepotała
skrzydełkami
uderzając o serce ojca kamienne
w krzyk uciekając, ku niebu
niewinna
słodko patrząca na pięść uniesioną
stłumiona naporem losu
ku pamięci
pamiętaj
autor
Idka
Dodano: 2008-12-12 18:22:51
Ten wiersz przeczytano 656 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Muszę przyznać, że lubię Twoją poezję,
pomimo tego, że brakuje Ci jeszcze doświadczenia.