Trzęsienia ziemi nie było

mówiłeś tylko ona
własne słońce
ogień w ciemnościach
bez niej już nic

telefon
dźwięczał bliskim imieniem
biały puch unosił się lekko
po gołębiu co przynosił listy

życie pachniało nią
pianka w porannej kawie
układała się miękko
jak włosy na poduszce

odeszła tak po prostu

świt nie zapomniał wstać
pies jak co rano merdał ogonem
kot łasił się zwyczajnie
w nadziei na świeże mleko
nawet słowik ranny ptaszek
wyśpiewywał radość istnienia

tylko zdziwione serce
pytało szeptem
dlaczego świat nadal trwa

autor

BOBASEK

Dodano: 2009-11-28 18:29:35

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie