Trzynasta kawa

Wiersz intryguje i podoba się bardzo.
Pozdrawiam serdecznie :)

Podoba się :)

Ciekawie piszesz.
Pozdrawiam z Podobaniem :)

Tytuł zwala z nóg, trzynasta kawa nie da przyjść
nocy...:)

Podoba się.
Pozdrawiam

Trzynasta kawa wykończyłaby moje serce :) ale Twój
wiersz- nie. Jest w nim moc przodków i miłości,
przekazałaś w ujmujący sposób jacy często jesteśmy
ślepi.

Podoba :)

Ciekawy przekaz z intrygującym zakończeniem. Póki co
nie udało mi się zgadnąć, czego strzeże dzień.
Myślę sobie, że bardzo dobrze mieć obok kogoś, kto
uwalnia serce od głazów i rozpala chęć do życia.
Miłego poniedziałku:)

Ciekawy przekaz z intrygującym zakończeniem. Póki co
nie udało mi się zgadnąć, czego strzeże dzień.
Myślę sobie, że bardzo dobrze mieć obok kogoś, kto
uwalnia serce od głazów i rozpala chęć do życia.
Miłego poniedziałku:)

Wszyscy chwalą... a ja nic z nie kumam o czym autor...
chyba dla mnie za trudne.
Pozdrawiam

Ciekawie i jak zwykle metaforycznie,
a takiej ilości kaw mogę tylko pozazdrościć, mimo, że
sama też pijam ich za dużo 4, 5 dziennie, choć serca
nie mam jak dzwon:)
Pozdrawiam wieczornie :)

Z przyjemnoscia Was witam i dziękuję za kazdy
komentarz.

Zaczyna się klasycznie, potem się komplikuje. I
b.dobrze. Dość wyszukana leksyka, lecz płynnie się
czyta. Taka trochu odezwa do jej i naszych serc.

Po takiej ilości kawy krew pulsuje w niewyobrażalnym
tempie. Miłości jednak nie zagłuszy. Dobrej nocki
życzę:)

Witaj.
Wiersz, podoba się, bardzo, bardzo...
Pozdrawiam.:)