Tułaczka z Odysem

Na Morzu Nieszczęścia trwa sztorm rozpaczy,
ja na statku płynę i wylewam łzy.
Posejdon mści się, że syn nic nie zobaczy,
wszystko pachnie jak powiędłe bzy.
Chmury strachu płyną po ciemnym niebie,
Niczyja wina, że nikt nie kocha,
widzę, słyszę i czuję tylko siebie.
Dobiję do brzegu, powie "Wynocha"?
Zobaczyć Raj będzie mi dane,
a może dalej z Odysem tułać się mam.
Za karę ruszyć dalej w nieznane,
czy czekać u Raju bram.

autor

malena15

Napisany: 2006-10-21 Dodano: 2006-10-21 19:49:52

Ten wiersz przeczytano 782 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie