Twarze

Wykręcona w grymasie uśmiechu
To jedna,
Wydłużona przerażeniem
To druga,
Wklęsła ze zdziwienia
To trzecia,
Wypukła ze złości
To czwarta.

Piąta i cała reszta,
Mimikę zagubiły,
Płaskie są i niebywale wstrętne,
Gładkie, bez zmarszczki,
Tępym wzrokiem przed siebie,
Łyse głowy, puste głowy.

Te od milionowej,
Groteskowe,
Pocięte bruzdami ran,
Czoła ich obszarpane,
Mięśnie rowy tworzą,
Zaciśnięte w nienawiści,
Oczy szerokie,
Szerokie, bo oczodołami świecą.

Ostatnia z nich spokojna,
Wąskimi ustami lekki uśmiech,
Buduje wyraz oczyma,
Powieki lekko przymrużone,
Zaciekłe lecz spokojne,
Bez cienia wstydu.

A głowy na pal nabite.

autor

Archangel

Napisany: 2009-06-28 Dodano: 2009-06-28 22:27:06

Ten wiersz przeczytano 573 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie