TWóJ WIERSZ - MóWI O TOBIE!;...

Przede wszystkim Mamie, która - być może - w końcu zobaczyła we mnie człowieka, posiadającego skrupuły, wyrzuty sumienia; człowieka, który czuje tak samo jak ONA!!!

Mówię do Mamy: „Usiądź wygodnie,
rozluźnij się i poczuj swobodnie;
W tej chwili odkryć chcę się przed Tobą –
widujesz mnie zawsze, lecz nie jestem sobą”.
I wiersz za wierszem kolejno czytam;
„Czy coś już widzisz?” – bezgłośnie pytam.
W pisane słowa patrzy tak w ciszy;
czyżby rozmowę duszy mej słyszy?
Kolejny tytuł, kolejne wspomnienia;
„Zobacz w NICH Radość!, zobacz Cierpienia”.
W milczeniu nadal, jak posąg z marmuru –
niektóre z wierszy – to sprawka bólu!
Ponownie witamy się razem z przeszłością;
z głupotą mych słów i z ich mądrością.
Przyznaję, iż dumna jestem już teraz –
„MAMO! Ja właśnie „tak” czułam się nieraz!”.
Ukradkiem spoglądam na wyraz Jej twarzy,
a może powiedzieć się coś odważy?
Lecz ciągle szuka czegoś w mym słowie,
bo teraz wszystkiego o mnie się dowie!
Jak miło słyszeć dźwięczne pochwały,
które BAJECZKI DLA DZIECI mi dały.
Czytam i nawet pikantne wierszyki –
kochać się pragnę w rytm ‘owej’ muzyki.
Czy cieszy się w duchu?; Czy też obawia?-
pod jednym słowem me życie stawia.
Specjalnie i dla Niej utwór znajduję,
a gdy Go czytam od łez się hamuję.
Kiedy nareszcie wylewam swe żale ,
kamienna twarz wówczas – nie była nią wcale.
Czasami słowo – OT TAK! – padło w gniewie,
lecz nie znaczyło, że bronię znów siebie;
Że nie mam serca, nie znam współczucia;
że chciałabym wszystkich wkoło otrucia!;
Że kłamstwo jest drugim językiem moim;
że przejmuję się tylko już losem swoim;
Że to, co czują inni, nie liczy się wcale;
że nie mam już miejsca na smutki i żale;
Że jestem bez serca i jestem z kamienia,
więc pytam: „Czy wiersz tu cokolwiek zmienia...?”

„USIĄDŹ WYGODNIE” – DZIŚ POWIEDZIAŁAM,
KAWAŁEK SWEJ DUSZY PRZECIEŻ ODDAŁAM.
W PRZESZŁOŚCI KRYŁAM PRAWDZIWE UCZUCIA –
ZE STRACHU PRZED WAMI – A NIE ZE WSPÓŁCZUCIA.
PO NOCACH ZA TO WIERSZE PISAŁAM,
I DUSZY WNĘTRZE TAM PRZELEWAŁAM.
DZISIAJ PO CZĘŚCI SIĘ OTWORZYŁAM,
I W KOŃCU WIESZ MAMO, CO W SERCU PRZEŻYŁAM!!!

KOCHAM CIę MAMO! KOCHAM CIę TATO!

autor

Łasiczka

Napisany: 2006-12-26 Dodano: 2006-12-27 12:31:49

Ten wiersz przeczytano 505 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie