Tworzenie - Ból Samotności

Z góry chciałbym pozdrowić, komentujących którzy oburzają się tym że daje wątpliwości istniej Boga, czy tym że moje wiersze są mroczne... Taki mam styl i nie wiem czemu na siłę to próbu

W mrocznym labiryncie, gdzie upiorna cisza gnieździ się,
Wewnętrzne echo w kołowrotkach mego umysłu krzyczy.
Głos zatajonego ja, w samotności się gubi,
W ciemnościach tęsknoty, bólu i zgubienia tonie.

Pragnienie tworzenia płonie, jak demon wśród ognistych płomieni,
Głód wzniesienia się, jak ptak skrzydlaty w przestrzeni.
Lecz słowa, jak widma, wyłaniają się z mrocznej czerni,
W duszy płyną cienie, mroczne i niewidzialne, jak przekleństwo.

Emoji, które światu ukazać pragnę,
To wizerunek mego wnętrza, zgubionych emocji tęsknię.
Lecz każda linia, każde ożywione słowo,
Napełniają jeszcze głębszą pustkę, której nie sposób uniknąć.

Czyż jestem zrozumiany, czy słowa sięgają gdzieś?
Czy moje emocje kogoś poruszają, czy są tylko błędem?
W wirze myśli, które mnie otaczają,
Zapomnienie mnie ogarnia, świat mnie nie pojmie.

Ciemność we mnie, jak lęk zamaskowany,
Usta wyblakłe, spojrzenie martwe, zagubione.
A twórczość, jak ostrze, w duszę wnikając,
W tej samotności bezlitosnej błączę, w nieznośnym mękach tonąc.

Czy warto tworzyć, gdy ból pogrąża się w mrokach?
Czy warto ukazywać światu mej duszy demoniczny żar?
Pytania te, jak czarne chmury, nieustannie powracają,
A odpowiedzi, jak tonące w mętnym morzu, giną w niepewności.

Więc szeptem do samego siebie mówię, w milczeniu mrocznej czeluści,
W tych ponurych lochach, gdzie czas skowyt swe pieśni wyśpiewuje.
Muszę tworzyć, choć ból mnie dręczy, choć otaczają mnie łzy,
By moje emoji, na krótką chwilę, zatrzęsły twoim wnętrzem.

Zapraszam na Instagram _ozzyperpurl_

autor

Ozzy Perpurl

Napisany: 2023-06-17 Dodano: 2023-06-17 09:58:47

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Monolog Klimat Melancholijny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie